Nikita

Nikita urodził się jako zdrowe dziecko podczas normalnego porodu. Aż do wieku trzech lat jego rozwój wydawał się być całkiem normalny. W wieku lat trzech rodzice zauważyli opóźniony i nienormalny rozwój mowy dziecka oraz zachowania w stosunku do otoczenia. Mowa nie rozwijała się adekwatnie do wieku a ograniczony rozwój mowy był dużą przeszkodą w dalszym rozwoju Nikity. Chodzi do szkoły specjalnej. Można zauważyć szczególne cechy i odchylenia w zachowaniu w stosunku do otoczenia – w szczególności w stosunku do rówieśników i rodziców. Trudno nawiązuje kontakt wzrokowy, jest nadaktywny, rozdrażniony i pojawiają się u niego wzorce zachowania i stereotypowe ruchy. Nie toleruje obecności obcych ludzi, ale także członków rodziny. W wieku lat sześciu lekarze diagnozują autyzm dziecięcy. Rodzice zwracają się do centrum leczenia aminokwasami, po konsultacjach podjęte zostaje leczenie aminokwasowe. Po zakończeniu dwóch kuracji aminokwasami stan Nikity się poprawia. Staje się spokojniejszy, nawiązuje ścisły kontakt wzrokowy z otoczeniem. Skłonności autystyczne są wyrażane w mniejszym stopniu, poprawia się i rozwija się mowa, otwierają się możliwości adaptacji społecznej w ramach rodziny oraz większej społeczności. Pojawia się potrzeba kontaktu cielesnego, tworzenia więzi z otoczeniem. W szkole znajduje sobie przyjaciela, staje się częścią społeczności. Bierze udział w normalnych i nadzwyczajnych imprezach i czynnościach szkolnych przy obecności obcych ludzi w stosunku do których zachowuje się całkiem naturalnie. Dochodzi do dalszego rozwoju mowy jako środka komunikacyjnego z otoczeniem; potrafi nie tylko reagować na pytania, ale rozmowa z nim jest aktywna, jest zainteresowany otoczeniem, stawia pytania. Nikita wciąż się rozwija a od poprawy stanu ogólnego Nikity zależy także zadowolenie rodziców, którzy mogą tworzyć więź i komunikować się ze swoim dzieckiem.